Садид әд-Дин Мұхаммед әл-Ауфи бетінің бастапқы мәтінін қарау

'''Садид әд-Дин Мұхаммед әл-Ауфи''' (шамамен 1172/76 ж.туған, [[Бұқара]] қаласы — өлген жылы белгісіз) — әдебиетші әрі [[тарих]]шы. Еңбектерін [[парсы]] және [[араб]] тілдерінде жазған. 1201 ж. [[Самарқанд]]қа келіп, [[Хорезм]] шахының қарамағында ресми жолдауларды құрастыру жөніндегі жауапты хатшы [[қызмет]]ін атқарды. 1221 ж. [[моңғол шапқыншылығы]] кезінде [[Үндістан]]ға қашқан. Ол “Лубаб әл-албаб” (“Жүректер өзекшісі”) атты [[поэзия]]лық [[антология]] жазған. 1223 ж. [[араб тілі]]нде жазылған [[адамгершілік]] жөніндегі әңгімелер  жинағы “Фарадж ба’ д аш-шидданы” (“Азаптан кейінгі тыныштық”) [[парсы тілі]]не аударуды аяқтады. 1228 ж. [[Дели сұлтандығы]]ның [[БИЛЕУШІ|билеушісі]] [[Шамс әд-Дин Ильтутмиш]]тің қоластына қызметке кірді. 1233 ж. өзінің негізгі еңбегі “Джавами’ әл-хикайат ва лавами’ ар-ривайатты” (“Жарқын тарих және әңгімелер жинағы”) [[парсы тілі]]нде жазып бітірді. Еңбекте ежелгі [[дүние]], ортағасырлық [[Шығыс]], [[Византия]] [[халық]]тарының өмірінен алынған тәрбиелік мәні бар әңгімелер мен күлдіргі әңгімелер баяндалған. [[Жинақ]] екі мыңнан астам әңгіме, [[нақыл]] сөздерден тұрады.
  
<ref>Қазақ энциклопедиясы, 7 - том</ref>
<ref>Собрание восточных Академий наук Узбекской ССР, т. 10, Таш., 1975;</ref>
<ref>Джавами’ ал-хикайат. Сокровищница восточной мудрости, А., 2005.</ref>
== Дереккөздер: ==
<references/>

{{wikify}}
{{Суретсіз мақала}}

[[Санат:Тұлғалар]]


{{stub}}