Бәдік бетінің бастапқы мәтінін қарау

'''Бәдік''' - [[тұрмыс-салт]] жырларының бір түрі. Алғашқыда ауру адамды немесе малды емдеу мақсатында айтылған. Бәдік “[[Көш-көш]]” деп басталып, “көш-көш” деп аяқталады. “Асқар-асқар тауға көш, ағыны қатты суға көш, айнала соққан желге көш, иесіз қалған жұртқа көш” деп, ауру адамның дертін өлеңмен арбап, қуып шығуға тырысқан. Себебі [[бақсы]]-[[балгерлік]] нанымға байланысты халық әр аурудың “иесі” бар деп түсінген. Бәдік әдетте кешке қарай, іңір қараңғысында орындалған. Бірте-бірте бәдікті қыздар мен жігіттер тобы болып бөлініп айту салты шыққан. Ақырында бәдіктің атқаратын міндеті түбірімен өзгеріске ұшырап, қыз-жігіттің арасындағы [[айтыс]], [[ойын-сауық]] түріне айналған. Ә. [[Диваев]] жазып алған: “Айт дегеннен айтамын-ау, бәдікті, Қара [[мақпал]] тоным бар барша әдіпті. От оттамай, су ішпей, жата берсе, Бәдік емей, немене бір кәдікті. Ай, көш! Бәдік, бәдік деседі, Бәдік желдей еседі. Асқар, асқар тауларға, Ағыны қатты суларға, Айнала соққан құйынға, “Ай, көш!” десе, көшеді. Ай көш!…” деген Бәдік өлеңнің алғашқы шумағы негізгісі де, соңғы жеті буынға құрылған бөлігі әннің қайырмасы іспетті. Көпшілік боп айтатын мұндай бәдік өлеңдерде [[ауыз әдебиеті|ауыз әдебиетінің]] [[дәстүр|дәстүрлері]] сақталған.

== Сыртқы сілтемелер ==
[[Қазақ энциклопедиясы]]
{{stub}}
{{wikify}}
{{Суретсіз мақала}}
[[Санат: Мәдениет]]