Қазақ халқының жоңғар басқыншыларына қарсы азаттық күресі бетінің бастапқы мәтінін қарау

==Қазақ халқының күш біріктіре бастауы==
[[Жоңғар]] шабуылының салдарынан қазақтардың басына түскен аса ауыр [[жағдай]] оларды қалайда күш біріктіруге мәжбүр етті. Осылай ету қажеттігін үш жүздің [[өкіл]]дері түгел түсінді.

Жауға соққы беруді ұйымдастыру жөнінде бастама көтерген Кіші жүздің ханы [[Әбілқайыр]] болды. Ол [[1723]] жылы 20 мың жауынгері бар жасақты бастап, жоңғарлардың қандас одақтасы Еділ бойындағы қалмақтарға қарсы бірнеше жеңісті жорық жасады. Өз тылын осылайша қауіпсіз еткен ол қалың қолын бастап, [[Сырдария]] бойына қарай бет алды. [[1724]] жылдың көктемінде Қазақ хандығының астанасы [[Түркістан]] қаласына жетіп, оны тікелей шабуылмен [[азат]] етті. Қаланы бір жыл бойы өз қолында ұстап тұрды. Бірақ жаудың еселенген көп күшінің тегеурінді қысымымен Түркістанды және сол аймақтағы басқа да қалаларды тастап шықты.<br>
[[1725]] жылы құрамында 50 мың жауынгері бар бірлескен қазақ-карақалпақ әскерінің қолбасшысы болды. Сөйтіп жоңғарларға қарсы бірнеше сәтті жорық жасады. Осы кезде оның ұйымдастырушылық таланты, ірі әскери қолбасшы ретіндегі қабілеті, жеке өз басының қаһарман ерлігі айқын танылды. Жауға неғұрлым жылдам әрі күйрете соққы беруді ұйымдастыру қажеттігі бүкіл қазақтың күш-жігерін біріктіруді [[талап]] етті. Осы мақсатпен [[1726]] жылдың күзінде Ордабасы тауында (қазіргі [[Шымкент]] қаласының батыс жағында) Бүкілқазақтық [[Құрылтай]] болып өтті. Оған қазақтың хандары, үш жүздің [[сұлтан]]дары, билері, батырлары келді. [[Қазақ]] халқының ең таңдаулы өкілдерінің бас қосқан бұл жиынында жауға күйрете соққы беруді, орталықтандырылған күшті басшылықты қалай ұйымдастыруды шешу керек болды.<br>
Қазақтар бір-біріне барынша берілген, адал болуға осы Ордабасыда ант берісті. Құрылтайға қатысушылардың бірауыздан ұйғаруымен [[Әбілқайыр хан]] бүкілқазақтық әскери [[жасақ]]тың бас қолбасшысы болып сайланды. Бүкілхалықтық [[Әскери қызмет|әскери]] жасақтың бас сардарбегі болып батырлар арасынан Қанжығалы Бөгенбай бекітілді. Ордабасыдағы осы [[Құрылтай]] жиналысының шешімдері қазақ халқының жоңғар басқыншылығына карсы азаттық күресінде өте маңызды рөл аткарды. Қазақ қоғамының бүкіл күш-жігерін нақты іс жүзінде біріктіру қолға алынды. Әрбір ру өзінің жауынгерлік жасақтарын құрып, бүкілқазақтық үлкен жасаққа алып келіп қосуды [[қасиет]]ті міндетіміз деп білді.

==Ұлт-азаттық қозғалысыньң жетекшілері және оған қатысушылар== 
Басқыншы жауға карсы күреске бүкіл қазақ халқы көтерілді. Ірі-ірі әскери жасақтарды Әбілмәмбет, Барақ, Сәмеке, Әбілқайыр, Сұлтанбет сияқты хандар мен сұлтандар , Шыңғысханның басқа да көптеген ұрпақтары басқарды.[[Сурет:Oljabai.JPG|thumb|right|Олжабай батыр|300px]] Жас сұлтан Абылайдың беделі тап осы кезеңде көтерілді. Ол кейін қазақтың аса құрметті, беделді де айбынды ханына айналды.<br>
Азаттық күресіне идеялык [[басшылық]] жасауды қазақтың үш жүзінің аса көрнекті үш биі өз міндеттеріне алды.<br>
Басқыншыларға қарсы қарулы карсылықты ұйымдастыруда қазақтың әр түрлі рулары мен тайпаларынан және жүздерінен шыққан [[Қаракерей Қабанбай]], Қанжығалы Бөгенбай, [[Шапырашты Наурызбай]], Райымбек, Жасыбай, Есет, Малайсары, Баян, Олжабай, Қожаберген, Түгел, Бөлек, Шақантай, Қошқарбай, Байболат сияқты басқа да көптеген батырлары маңызды рөл атқарды. Батырлар жеке дербес жасақтарды басқарды және оларды қанды шайқаска, ерен ерлік көрсете отырып, өздері бастап кірді. Олардың бәрі де Әбілқайыр хан мен Бөгенбай батырдың жалпы басшылығымен, қатаң жауынгерлік тәртіпті сақтай отырып, үйлесімді ұрыс [[қимыл]]дарын жүргізді. Жоңғар басқыншыларына қарсы шайқасқа әйелдер де белсене қатысты. Атап айтқанда, Олжабай батыр. Абылай сұлтанның қызы Айтолқын, Бұланбай батырдың қызы Айбике және басқалары жаумен қаһармандықпен шайқасты. Ал Қабанбай батырдың әйелі Гауһар батыр барлаушылар жасағын басқарды. Ол барлық ірі [[шайқас]]тарға да қатысты. Кейінірек балалы болып, босанғаннан кейін соғысқа өзінің үлкен қызы Назымды жібереді. Қазақ ауыз әдебиетінде Гауһар батыр айтыпты деген мынадай [[сөз]] сақталған: «Атаңның ұлы болып тума, еліңнің ері болып ту».<br>[[Сурет:Johgar.JPG|thumb|right|450px|Қазақ халқының жоңғар басқыншыларына қарсы Отан соғысы]]
Жоңғар шапқыншылығына қарсы азаттық күресінің [[интернационалдық]] сипаты болды. Онда ортақ жауға карсы қазақтарға тілі, діні, ділі жағынан да дәстүрлі мәдениеті жағынан да туыс қарақалпақтар мен қырғыздар аянбай соғысты.<br>
Сұрапыл [[шайқас]]тың алғашқы кезеңіндеп [[Қатыгездік|қатыгез]] қырғындардағы жеңіліс қазақ халқының ұнжырғасын түсірген жоқ. Олар [[жеңіс]]ке жетеміз деген рухы мен ерік-жігерін сақтай білді. Халықтың жаппай [[ерлік]] көрсетіп, қаһармандық танытуы, өздерін ар-намыс жолында [[құрбан]] етуге дейін баруы арқасында қатыгез жаудың ойранды [[әрекет]]теріне төзе біліп, төтеп беріп қана қойған жоқ, жоңғар басқыншыларын тас-талқан етіп жеңіп шықты. Ол [[кезең]]нің «Қазақ батырлығының алтын ғасыры» деп аталуы тіпті де тегін емес.<br>
Айрықша атап айтуға тұрарлық [[нәрсе]] — қазақ батырлары басқыншыларға қарсы кең-байтақ Қазақстан аумағының барлық жерінде бірдей шайқасты. Бұл [[соғыс]]тың барысында қазақ халқы жүзге, тайпаға және ру-руға бөліну дегенді ұмытты, жауға қарсы жұмылған жұдырықтай ауызбіршілік танытты. Қазақтың [[халық]] жырауы Тәті-қара үш жүздің өкілдері бір кісідей ұйымшылдықпен [[ерлік]] көрсеткенін былай деп суреттейді:
«Қамыстың басы майда, түбі сайда, Жәнібек Шақшақұлы болат найза. Алдыңнан [[су]], артыңнан жау қысқанда, Ер жігіттің ерлігі осындайда.

Бөкейді айт Сағыр менен Дулаттағы, Деріпсәлі, Мандайды айт Қыпшақтағы, Өзге батыр қайтса да, бір қайтпайтын Сары менен Баянды айт Уақтағы.

[[Ағаш]]та биікті айтсаң, қарағайды айт, жігіттік ерлікті айтсаң, Бөгенбайды айт, Найзасының ұшына жау мінгізген Еменәлі Керейде ер Жабайды айт».<br>
Қазақ батырларының ерен ерлігін біздің заманымызға дейін өз шығармалары арқылы жеткізген жырау-ақындар Үмбетей, Ақтамберді, Тәтіқара, Қожаберген, Бұқар, Көтеш және басқалары болды. Олардың көпшілігі сұрапыл соғысты өз көздерімен көрген куәлар ғана емес, сонымен [[қатар]] ерлікпен шайқасқа түскен жалынды жау [[жүрек]] жауынгерлер де болды.

==Бұланты шайқасы==
Жоңғар хандығына қарсы ұзаққа созылған күресте 1728 жылы Ұлытаудағы [[Бұланты өзені]]нің бойында, Қарасиыр деген жерде қазақ жасақтары тұңғыш рет ірі жеңіске жетті. Бұл шайқасқа қазақтар мен қырғыздар да белсене қатысты. Біріккен күштердің құрамындағы жауынгерлердің жалпы саны 60 мың адамға жеткен еді. Қанды шайқас болған жердің аты «Қалмаққырылған» деген атаумен де қазақ халқының есінде тарихи атау ретінде мәңгі сақталып қалды. Сол шайқаста жоңғарлардың он мыңға жуық жауынгері қаза тапты. Бұланты өзенінің бойындағы жеңістің баға жетпес зор маңызы болды. Ол Қазақ жауынгерлерінің моральдық рухын әлдеқайда күшейтті. Жоңғарлардың жер қайысқан қалың қолы жеңілістің не екенін білмейді деген жалған аңыздың күлін көкке үшырды. Оның есесіне қазақ жауынгерлерін жігерлендіре түсті. Бұланты шайқасындағы жеңіс жалпы халықтың жүрекжарды қуанышына ұласты, қаһарлы жауға қарсы күресте бүкіл халықтың күш-жігерін өлі де біріктіре түсіп, нығайта беруге деген ұмтылысына тың серпін берді.<br>
Қазақ жауынгерлерінің Бұланты [[өзен]]і бойындағы жеңісінің [[стратегия]]лық маңызы да зор болды. Ол алдағы Аңырақай шайқасында жауға есінен тандыра, ойсырата соққы берудің сенімді кепіліне айналды.
==Аңырақай шайқасы==
Қазақ халқының жоңғарларға қарсы азаттық күресі барысындағы өте елеулі оқиға — [[Аңырақай шайқасы]]. Бұл шайқас 1730 жылғы көктемде Балқаш көлінің оңтүстік-батыс жағындағы Итішпес Алакөл деген жерде болды. Шайқасқа Кіші жүздің ханы Әбілқайыр тікелей басшылық етті. Оған қазақтың үш жүзінің жасақтары қатысты.<br>
Аңырақай шайқасы дәстүрлі [[жекпе-жек]] ұрысқа шығудан басталды. Оған жоңғар жағынан әскербасы Шарыш, қазақ жағынан жас батыр Сабалақ (болашақ Абылай хан атанған Әбілмансұрдың жасырын аты) шықты. Сабалақ қарсыласына «Абылай! Абылай!» деген жауынгерлік ұранмен атой сала ұмтылды. Жекпе-жекте қазақ батыры жеңіп шықты. Мұның өзі қазақ жауынгерлерін арқаландырып, олардың жігеріне жігер қосты. Жау жағының [[береке]]сі қашып, қатты абыржыды.<br> Жоңғарлардың [[рух]]ы төмен түсіп кетті. Осы жекпе-жек шайқастан кейін Сабалақ Абылай атанып кетті. Аңырақай шайкасында қазақтар жоңғарларға естерінен тандыра күшті соққы берді. Шайқас даласында жоңғарлардың есеңгіреген, жеңіліске ұшырап, аңырап қалған жері Аңырақай деп аталып кеткен кәрінеді.<br>
Үш жүздің хандары мен сұлтандары бұрынғы алтыбақан алауыздықты қойып, күш біріктірудің арқасында қаһарлы жауға жұмыла күресіп, тамаша жеңіске жетті. Бұл жеңіс үш жүздің күш-жігер біріктіруінің әбден қисынды әрі заңды нәтижесі болды. Жүз жылдан астам уақытқа созылған қазақ-жоңғар соғысында түбірлі өзгеріс жасалды, енді біржола түбегейлі жеңіске жететін күн де жақын қалды. Жоңғарлар қазақтардан тартып алған жерлерін алды-артына қарай алмай, тастай қашты. Олар бұдан былай қазақ жеріне шапқыншылық жасамауға ант ішті.<br>
Қазақ [[жасақ]]тарының кезекті тамаша жеңіске жеткеніне қарамай, жау жағы әлі де күшті, әлі де қауіпті еді. Сондықтан да бүкіл қазақ халқының ұзақ уақыт бойы жоңғарларға қарсы жанқиярлықпен күрес жүргізе беруіне тура келді.

==Билік үшін бақталас күрес және біртұтас халық майданының ыдырай бастауы==
[[Аңырақай шайқасы]]нан кейін жауды түбегейлі біржола жеңудің ауылы алыс қалған жоқ еді. Бірақ тап осы кезде Жоғары мәртебелі Ұлы хан Болат кенеттен қайтыс болды. Ол орыннан [[үміткер]]лер арасында тақ таласы басталды. Бүкіл қазақтың Ұлы ханы болудан [[Әбілқайыр хан|Әбілқайыр]] мен [[Сәмеке хан|Сәмеке]] дәмелі болатын. Бірақ қазақ ақсүйектерінің тобы бұл ең жоғары лауазымды орынға іс жүзінде ешқандай айтулы қызметімен көзге түспеген [[Әбілмәмбет]]ті сайлауды лайық деп тапты. Өйткені аймақтық билеушілерге билік басында күшті тұлғаның отыруы керек емес болатын. Сондықтан қазақтың біріккен әскери күштерінің бас қолбасшысы, [[Кіші жүз]]дің ханы Әбілқайыр мен [[Орта жүз]]дің ықпалды ханы Сәмеке әлгі шешімге риза болмай, өздерін қорлағандық санады да, әлі соғыс қимылдары жүріп жатқан аумақтан өз әскерлерін алып кетті. Сөйтіп Қазақстанның [[Ресей]]мен шекаралас жақтарына — бірі солтүстікке, бірі — солтүстік-батыс жаққа қарай көшті.<br>
Өкінішке қарай, зор [[қиындық]]пен құрылған жалпықазақтық әскери жасақ аяқ астынан ыдырап шыға келді. Қалыптасқан қиын жағдайдан шығудың ендігі жолын әр жүз өздерінше жеке-жеке іздестіруге көшті. Мәселен, [[Ұлы жүз]] жоңғарларға әлі де [[уақыт]]ша бағына тұруға мәжбүр болды. Оларға [[аманат]] беріп, жыл сайын [[алым]]-[[салық]] төлеп тұрды. Жоңғар шапқыншылығының зардабын бәрінен де көп тартқан Орта жүздің жауға қарсы [[күрес]]ті одан әрі жалғастыра беруіне тура келді. Ал Кіші жүз үшін мүлде басқаша жағдай қалыптасты. Ол жан-жағындағы халықтардың қатерлі тығыз қоршауында қалып қойды. Олар [[хиуалықтар]], түрікмендер, [[Еділ]] қалмақтары, Жайық Қазақтары және [[башқұрттар]] еді. Өйткені бұл кезде олардың қай-қайсысымен де [[қарым-қатынас]] нашарлап, шиеленісіп тұрған болатын.

==Қазақ халқының жоңғар шапқыншылығына қарсы күресінің тарихи маңызы== 
Сонымен XVIII ғасырдың екінші ширегінің бас кезінде [[қазақ]] халқы өз [[Азаттық|азаттығы]] жолындағы [[Отан соғысы]]н жүргізді. Жалпы-қазақтық біріккен әскери жасақ [[жоңғар]] басқыншыларына ұйымдасқан түрде үсті-үстіне [[соққы]] бере бастады. Мұның өзі көбінесе қазақтың үш жүзінің, бүкіл қазақ халқының күш-жігер біріктіруінің арқасында мүмкін болды. Қазақ халқын түгелдей қырып жіберу қаупі ел билеушілерін бұрын болған [[алтыбақан]] алауыз ырың-жырынды ұмытуға, бас қоса бірігіа, жоңғар әскерлеріне үсті-үстіне соққы беруге мәжбүрлікпен жұмылдырды.<br>
Қазақтың билеушілері, билері мен батырлары қазақ [[Мемлекеттілік|мемлекеттілігін]] қалай да сақтап қалуға күш-жігерін барынша аямай жұмсады. 
Бұланты және [[Аңырақай шайқасы|Аңырақай шайқастары]] қазақ сарбаздарының [[жауынгерлік]] рухын күшейтіп, аспандата биікке көтерді. Ол шайқастардағы жеңіс [[халық]] болып топтасқанда кез келген күшті жауды жеңіп шығуға болатынын [[айқын]] көрсетіп берді. Оның үстіне, қазақ сарбаздары жоңғар әскерлерінің жеңіліс атаулыны білмейтіні жөніндеп жалған аңыздың күлін көкке ұшырды.<br>
Бұл [[соғыс]]та қазақ халқының туыскан қарақалпақ және кырғыз халықтарымен жауынгерлік одағын құрудың негізі қаланды. Соны-мен қатар бұл кезде, XVIII ғасырдың 30-жылдарының бас кезінде, [[билік]] жолындағы тақ таласы қазақтардың күшін ыдыратуға тағы да алып барып соқты, олар ақыр аяғында елдің тәуелсіздігінен айырылып тынды.<ref>Қазақстан тарихы (XVIII ғасыр — 1914 жыл). Жалпы білім беретін мектептің 8-сыныбына арналған оқулық. Қабылдинов З.Е., Қайыпбаева А.Т.Алматы: Атамұра, 2008. — 352 бет, суретті, карталы. ISBN 9965-34-816-2</ref>

==Дереккөздер==
<references/>

{{wikify}}


[[Санат:Қазақстан тарихы]]


{{Kz-hist-stub}}