Жоғалған ұрпақ бетінің бастапқы мәтінін қарау

'''Жоғалған ұрпақ''' ({{lang-fr|Génération perdue}}, {{lang-en| Lost Generation}}) — [[Бірінші дүниежүзілік соғыс|Бірінші ]] және [[Екінші дүниежүзілік соғыс|Екінші]] дүниежүзілік соғыстар арасында қалыптасқан түсінік. Бұл көптеген жазушылардың [[Лейтмотив|лейтмотивіне]] айналды. Солардың ішінде: [[Ремарк Эрих Мария|Эрих Мария Ремарк]], [[Эрнест Миллер Хемингуэй]], [[Луи-Фердинанд Селин]], [[Анри Барбюс]], [[Фрэнсис Скотт Фицджеральд]] және [[Джон О'Хара]]. Жоғалған ұрпақ - бұл майданға жастайынан аттанған, көбінесе мектепті бітірмеген, ерте қан төгіп бастаған жастар. Соғыстан кейін бұл адамдар күнделікті өмірге бейімделе алмай, ішімдікке әуес болып, өз өзіне жиі қол жұмсаған. Кейбіреулері есінен адасып кеткен.

== Терминнің шығу тарихы ==
Терминді [[Гертруда Стайн]] бекіткен деп есептеледі. Кейіннен Эрнест Хемингуэйдің "Сенімен мәңгілік болатын мейрам" романы арқылы әйгілі болды. "Жоғалған ұрпақ" деп 1914-1918 жылдары майдандағы жас жауынгерлерді айтады. Соғыстан олар физикалық және моральдық тұрғыдан жаранланған болып оралған. Оларды кейде "саналмаған соғыс құрбандары" деп те атайды. 

1930-1931 жылдары Ремарк өзінің "Қайтып келу" (Der Weg zurück) романында Бірінші Дүниежүзілік соғыстар оралған сарбаздар туралы жазады. Олар жақсы өмір сүре алмайды, мәнсіздік, қатыгездік, өмірдің балшығын сезінеді. 

Ремарк "Жоғалған ұрпақ" өкілдеріне сипаттама береді. Олар қатігез, батыл, сезімділік сезімдерден жоғары тұратын адамдар.

[[Санат:Әдебиет]]
[[Санат:1920 жж.]]