Бунин Иван Алексеевич бетінің бастапқы мәтінін қарау

[[File:Ivan Bunin (sepia).jpg|thumb|Бунин Иван Алексеевич]]
'''Бунин Иван Алексеевич''' (22.10.1870, [[Ресей]], [[Воронеж]] — 8.11.1953, [[Франция]], [[Париж]]) — орыс жазушысы. [[Нобель сыйлығы]]ның лауреаты (1933). Буниннің арғы тегі — Ресейге 15 ғасырда қызмет бабымен келген [[Литва]] ақсүйектерінен. Бунин әдеби қауымға 1887 жылы жарыққа шыққан алғашқы көркем дүниелерімен-ақ таныла бастаған. “Күзгі жапырақтар” жинағы үшін 1901 жылы Ресей Ғылым академиясының А.С. Пушкин атындағы сыйлығын алды. “[[Антонов алмасы]]” (1900), “[[Қарағайлар]]” (1901), “Жаңа жол” (1901) атты шығармалар жинағын да оқырман қауым жылы қабылдаған. Қазан төңкерісін қабылдай алмаған. Бунин Ресейден 1920 жылы шет елге қоныс аударды. Бұдан соңғы өмірі [[Франция]]да өтеді. Ауыр да азапты ғұмыр кешкен Бунин эммиграцияда жүріп те көп еңбектенеді. Өмірінің соңғы сәттерінде жазылған естеліктер мен мақалалары 1990 жылы [[Мәскеу]]де “[[Советский писатель]]” баспасынан “[[Окаянные дни]]” деген атпен жарық көрді. Кеңес өкіметін, большевиктер билігін өмір бойы мойындамай өткен Бунин кеңес жазушылары, кеңес қоғамы туралы өзінің шынайы ойларын аталмыш кітапта жан-жақты жазып қалдырған. Буниннің “[[Не пугай меня грозой]]” деген өлеңін [[Абай]] “[[Қорқытпа мені дауылдан]]” деген атпен қазақ тіліне аударған (1892 — 95). Жазушының “[[Антонов алмасы]]” жинағы [[Қайырбеков|Ғ. Қайырбеков]] аудармасымен қазақ тілінде (1960) жарық көрді.
==Дереккөздер== 
“Қазақ Энциклопедиясы”, ||-том

{{wikify}}

[[Санат:Орыс ақындары]]


{{stub}}